ελληνικος στρατος

Η τουρκική προκλητικότητα και η Ελλάδα.

Μετά την κρίση του Λίβανου και την έκδηλη προδιάθεση του Νάτο, των ΗΠΑ και του Ισραήλ να αλλάξουν το χάρτη της μέσης ανατολής αλλά και όλου του αραβικού κόσμου, οι τούρκοι έχουν δείξει πως δεν θα αφήσουν κανέναν να αμφισβητήσει τα δικαιώματα τους στην περιοχή .
Η φιλότιμη προσφορά τους; να συμμετέχουν στην ειρηνευτική δύναμη στο νότιο Λίβανο σίγουρα δεν έγινε γιατί το κεμαλικό καθεστώς ευαισθητοποιήθηκε για τα όσα τραγικά συντελέσθηκαν για μία ακόμη φορά στο Λίβανο. Μαζί με αυτήν την πρόταση συμμετοχής ήταν ευκαιρία να ριχθεί στο τραπέζι και το κουρδικό ζήτημα . είναι γνωστό πως οι κούρδοι είναι ένα από τα πιο δυναμικά εθνοτικά κινήματα στην περιοχή. Ήδη έχουν κατορθώσει να αυτονομηθούν στο Ιράκ πράγμα που ενόχλησε ιδιαίτερα την Τουρκία που βλέπει τους «φίλους της » ΗΠΑ και Ισραήλ να στηρίζουν τους κούρδους και να επιθυμούν αλλαγές των συσχετισμών , αλλαγές που την βλάπτουν. Γι’ αυτό και οι τούρκοι ζήτησαν την άδεια να επέμβουν στο βόρειο Ιράκ , με στόχο την εξουδετέρωση των αυτονομιστικών κουρδικών οργανώσεων. Το επιχείρημα τους είναι το ακόλουθο: όπως το Ισραήλ χτύπησε προληπτικά στο Λίβανο την Χεσμπολαχ ,μια οργάνωση τρομοκρατική έτσι και εμείς πρέπει να εξουδετερώσουμε τους πυρήνες των κούρδων τρομοκρατών που μας απειλούν σε τρια πεδία : στο οικονομικό =επιθέσεις σε τουριστικά θέρετρα , στο πολιτικό στιγματίζεται η ικανότητα μας να προστατέψουμε την χώρα μας, και τέλος στο γεωγραφικό = προσάρτηση τουρκικών εδαφών σε ένα μελλοντικό κράτος του Κουρδιστάν.
Οι τούρκοι πράγματι έχουν δίκιο. Το κουρδικό είναι το Νο 1 πρόβλημα εξωτερικής ,εσωτερικής και αμυντικής πολιτικής τους, πρόβλημα που συνδέεται άμεσα με την εφιαλτική (για τους ίδιους )προοπτική του γεωγραφικού ακρωτηριασμού της χώρας τους. Έτσι εξηγείται και η εμμονή τους να «κλείσουν» το θέμα μια και καλή .

Ο
ι αξιώσεις της Τουρκίας πολλές φορές μοιάζουν παράλογες και άδικες. Μόνο αν αναλογιστεί κάποιος το τι ζητούν να πραγματοποιηθεί (και μάλιστα με έντονο τρόπο και ύφος ) θα κατανοήσει πως όλη η στάση της Τουρκίας απέναντι στην χώρα μας είναι πολύ καλά μελετημένη.
Το να αναζητήσει κάποιος τα αίτια και τους λόγους της προκλητικότητας θα είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο για να ερμηνεύσει πολλά από όσα παίζονται στην πολιτική σκακιέρα του σήμερα αλλά και του αύριο. Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε μερικά από αυτά χωρίς όμως να τα αναλύσουμε διεξοδικά. 1) Η τουρκική πολιτική θεωρεί πως είναι στόχος του ορθοδόξου τόξου θεωρεί πως τα ορθόδοξα κράτη της περιοχής θα συνασπιστούν και θα διαλύσουν την Τουρκία όπως κάναν κάποτε και διέλυσαν «ασθενούσα» Οθωμανική Αυτοκρατορία 2) στο εσωτερικό της Τουρκίας ζουν δεκάδες θρησκευτικές και ενθοτικές κοινότητες . αυτές έχουν διαφορετικά πολιτισμικά χαρακτηριστικά και άλλους αξιακούς κώδικες ωστόσο έχουν συμβιβαστεί με την υπάρχουσα καθεστωτική κατάσταση. Φοβούμενοι πως οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους θα εξαντλήσουν την βιαιότητα τους δεν εκδηλώνονται.
Βέβαια, δεν είναι όλοι οι κάτοικοι της Μικράς Ασίας συνειδητοποιημένοι εθνικά. Πολλοί είναι εκείνοι στο εσωτερικό της Τουρκίας που έχουν χάσει την επαφή με τις ιδιαίτερες ρίζες τους και έχουν δεθεί στο άρμα του κεμαλικού εθνικισμού. Και πώς να μην είναι άλλωστε αφού το ίδιο το κράτος καλλιεργεί αυτόν τον εθνικισμό.
Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι πως η τουρκικής προκλητικότητας στοχεύει σε δυο κυρίως πράγματα α)στην εσωτερική συνοχή β)στην ασφάλεια. Εσωτερική συνοχή εξασφαλίζεται από τον φανατισμό των ήδη φανατισμένων κεμαλιστών εθνικιστών και η ασφάλεια με την ρητή διαβεβαίωση πως οποιοσδήποτε τολμήσει να αμφισβητήσει την δύναμη της Τουρκίας θα υποστεί τις συνέπειες .
Στην περίπτωση της Ελλάδος ο τουρκικός επεκτατισμός που από εμάς εκλαμβάνεται ως προκλητικότητα έχει βάλει στο στόχαστρο εκτός από τα νησιά του Αιγαίου και την Δυτική Θράκη. Όσον αφορά τα νησιά «ελεύθερων θαλασσών» η τούρκοι θεωρούν, πως έχουν μερίδιο σε όποια οικονομική δραστηριότητα και πως μόνο με την συγκατάθεση τους θα μπορούν να γίνουν γεωτρήσεις και επενδυτικές προσπάθειες . Χάρις την προκλητικότητα τους το 1996 και την προσβλητική για την διπλωματική μας ιστορία διαχείριση του θέματος των Ιμίων οι τούρκοι πλέον έχουν κυρίαρχο λόγο στα όσα συμβαίνουν στο Αιγαίο και είναι πολύ δύσκολο να υποχωρήσουν. Στο θέμα τώρα της Δυτικής Θράκης οι μουσουλμανική κοινότητα μετατρέπεται μέσω της προξενικής προπαγάνδας άνετα σε τουρκική και οι εκεί «Τουρκική» οπότε βρίσκουν ευκαιρία διατυμπανίζουν την εθνική τους ιδιαιτερότητα και με την σύμπραξη του προξενείου Κομοτηνής των μυστικών πρακτόρων της Μ.Ι.Τ. κάνουν λόγο για τυραννία του ελληνικού κράτους και ζητούν εμμέσως πλην σαφώς αυτονομία.
Πέρα ,όμως, από τις γεωπολιτικές βλέψεις της Τουρκίας στην περιοχή μας πρέπει να δούμε και μια άλλη πλευρά των όσων διαδραματίζονται στο πεδίο των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Η προκλητικότητα τους δεν έχει μόνο σχέση με την προσπάθεια τους να διατηρήσουν την κοινωνική συνοχή εντός της χώρας ούτε με την φαντασίωση της ανασύστασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο παράγοντας ο οποίος ακόμα δεν έχει ληφθεί σοβαρά υπ’ όψιν
είναι το αίσθημα φόβου του Τουρκικού Κράτους. Το καθεστώς τους θεωρεί πως σε περίπτωση που οι δύο λαοί συμβιώνουν αρμονικά τότε θα υπερκεράσει τον αντίστοιχο τουρκικό λόγω της υπεροχής σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. Πράγματι ο ελληνικός είναι ο πιο εξελιγμένος λαός στα Βαλκάνια τα τελευταία 200 χρόνια . Γι’ αυτό το τουρκικό κράτος υποκινεί το μίσος εναντίον των ελλήνων.
Ο ίδιος ο Μεντερές (πρωθυπουργός της Τουρκίας) σε διάλογο του με τον Γεώργιο Θεμελή (υφυπουργός Εθνικής Άμυνας) φέρεται να έδωσε μια χαρακτηριστική απάντηση σε ερώτηση του συνομιλητή του. Ο διάλογος* είχε ως εξής :
-(Θεμελής) Δια ποιόν λόγο υπάρχει τόση εχθρότης εκ μέρους του λαού σας προς τους Έλληνας; Μας συνδέουν τόσα συμφέροντα και η φιλία είναι απαραίτητη. Εμείς δεν σας προκαλέσαμε ποτέ.
-(Μεντερές) Άκουσε , Γιώργη εφέντη. Σεις οι έλληνες είστε έξυπνοι και ικανότεροι από εμάς. Υπερέχετε πολύ στο μυαλό. Αν λοιπόν αφήσουμε τον λαό μας να ζήσει φιλικά και ειρηνικά μαζί σας , γρήγορα θα γίνουμε όλοι χαμάληδες σας. Γι’ αυτό η τουρκική ηγεσία έχει χρέος εθνικό να υποδαυλίζει το μίσος εναντίον των Ελλήνων. Το κατάλαβες; …



Καλοκαίρι 2006, Αγια Βαρβάρα



Ιωάννης Κ. Κανελλόπουλος
Φοιτητής Πολιτικών Επιστημών













* Ο διάλογος δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ελληνικός Βορράς». Διεξήχθη στο Παρίσι και στην συνομιλία παρόντες ήταν οι αρχηγοί Γ.Ε.ΕΘ.Α. και Ελληνικής Αεροπορίας. Επίσης ,πρέπει να σημειωθεί πως ο διάλογος έγινε στα ελληνικά καθώς ο Μεντερές ήταν άριστος γνώστης της Ελληνικής Γλώσσας.

Ο Πατριάρχης Γρήγόριος ο Ε΄ ήταν προδότης!!!

Αυτό εμμέσως πλην σαφώς υποστηρίζει το βιβλίο της στ’ δημοτικού που είναι ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα στρέβλωσης των ιστορικών γεγονότων και παρουσίασης τους με τρόπο «αντικειμενικό» και καθόλα θετικό για τα πολυδαίδαλα και πολυπλόκαμα κέντρα εξουσίας . Βέβαια οι θιασώτες του εκσυγχρονισμού της ιστορίας και του πολιτικά ορθού αντιδρούν αυτόματα σε τέτοιους είδους αιτιάσεις σε βαθμό που να κινούν τις υποψίες στον οιοδήποτε εχέφρονα παρατηρητή. Οι εν λόγω «επιστήμονες» δεν παρέλειψαν να σπιλώσουν την μνήμη και την προσφορά ενός άξιου τέκνου της αρκαδικής γης και εξέχουσας θρησκευτικής και εθνικής προσωπικότητας, του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄, κατά κόσμον Γεωργίου Αγγελόπουλου.
Σύμφωνα με τους εισηγητές της Νέας Ιστορίας ο Γρηγόριος υπήρξε μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που εναντιώθηκε και καταδίκασε την ελληνική επανάσταση και τους «εξεγερθέντες ληστές»και λοιπούς παράξενους ,που «χάλασαν την ειρηνική συμβίωση μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων». Φαίνεται πως οι ιστορικές τοποθετήσεις της ιδιαίτερης αυτής σχολής ιστορίας ,που είναι διαδεδομένη σε διεθνές επίπεδο και τον τελευταίο καιρό δραστηριοποιείται δυναμικά και στην χώρα μας γίνονται με γνώμονα την επιβεβαίωση της αυθεντικότητας της μεθοδολογικής τους προσέγγισης. Αδιαφορούν, αν τα όσα υποστηρίζουν στερούνται λογικής βάσης.
Στην περίπτωση του Πατριάρχη τονίζουν μετά ιερής μανίας την αντίθεση του στον αγώνα και την ταύτιση του με τις προσταγές του σουλτάνου. Αυτοί οι «λαμπροί επιστήμονες» δε μπορούν και δε θέλουν να κατανοήσουν στο ελάχιστο την επιδέξια αυτή πολιτική κίνηση του Πατριάρχη που απώτερο σκοπό είχε την προστασία του ποιμνίου του από την λεπίδα του Οθωμανού. Ο σεβάσμιος αυτός Πατριάρχης κάτω από την πίεση του σουλτάνου αναγκάστηκε να αποκηρύξει την επανάσταση. Για λόγους τακτικής λοιπόν με συνοδική απόφαση, την κατεδίκασε, γνωρίζοντας καλά ότι η ενέργειά του αυτή δεν έβλαπτε τον Αγώνα, αφού παράλληλα με μυστικές συστατικές επιστολές και μηνύματά του προς σημαίνοντα ηγετικά στελέχη του, προέτρεπε την συνέχισή του. Ο ίδιος καθησύχαζε τους Οθωμανικές αρχές και όταν του ζητήθηκε από τον μέγα βεζύρη να εγγυηθεί την ησυχία των ελλήνων του απάντησε: «Ο Πατριάρχης, ως εθνάρχης των Ελλήνων , πρέπει να θεωρήται και εγγυητής της ησυχίας των χριστιανών, όσον εξαρτάται από την πνευματική του εξουσίαν. Αλλά αρμοδιότεροι ημών προς ταύτα είναι οι κατά τόπους διοικηταί της Κυβερνήσεων».
Ο πατριάρχης στις 3 Απριλίου του 1821 αρνείται να δώσει λεπτομερή κατάλογο των φαναριώτικων οικογενειών στον σουλτάνο. Οι πατριαρχικοί κύκλοι φοβούνται για την ζωή του πατριάρχη και του ζητούν να φύγει . Ο ίδιος τους λέει πως δεν θα άντεχε να αποσυρθεί και να μαθαίνει για τις σφαγές των χριστιανών. Τους τονίζει πως ως πατριάρχης πρέπει να σώσει το έθνος του και όχι να κρύβεται. Η Μεγάλη εβδομάδα είναι μια βδομάδα αγωνίας για τον πατριάρχη και μαρτυρίου για τους έλληνες και δη τους Πελοποννήσιους που κατακρεουργούνται. Την Κυριακή του Πάσχα του στις 10 το πρωί ο Μεγάλος Διερμηνέας καταφθάνει στα πατριαρχία για να ανακοινώσει στο Γρηγόριος πως με φιρμάνι κηρύσσεται έκπτωτος. Ο Γρηγόριος μεταφέρεται στις φυλακές του Μποσταντζήμπαση, όπου και βασανίζεται. Από τις φυλακές οδηγείται στο είσοδο του πατριαρχείου. Σε λίγο η αγχόνη περνιέται στο λαιμό του Πατριάρχη , το σχοινί τραβιέται και ο Εθνάρχης είναι πλέον νεκρός.
Η παραπάνω αφήγηση σίγουρα θα χαρακτηριζόταν από τους μιμητές του Χομπσπαουντ ως εθνικιστική, με μοναδικό στόχο την προπαγάνδα. Ωστόσο ,οι ιστορία δεν φωτογραφίζει μόνο τους Οθωμανούς ως πρωταγωνιστές του μαρτυρίου του Γρηγόριου. Τρεις μέρες μετά το θάνατο του στις 13 Απριλίου 1821 το άψυχο σώμα του πουλήθηκε σε σπείρα Ιουδαίων, η οποία αφού το έσυρε, χλευάζοντάς το, στους δρόμους της Πόλης, το έριξε στη θάλασσα.
Η μανία των τούρκων και των εβραίων ,οι συνεχείς σφαγές, η ατίμωση του κορυφαίου εκπροσώπου της χριστιανοσύνης της ανατολής δεν αποτελούν πειστήρια της μαρτυρικής εβδομάδας των παθών του ελληνισμού; Μπορούν να αρνηθούν πως εκείνα τα χρόνια δοκιμαζόταν οι αντοχές των ελληνισμού; Η΄ θεωρούν ότι ακόμα και αυτά πρέπει να μην τα διδάσκονται τα νέα παιδιά. Πράγματι πιστεύουν πως οξύνουν την κριτική ικανότητα των νέων αποκρύπτοντας τους τα αληθινά γεγονότα.
Η εμμονή τους να απαλείψουν τις «εθνικιστικές» αφηγήσεις από τα σχολικά βιβλία και να εισάγουν τις πολιτικά ορθές προκαλεί ερωτήματα για τον πραγματικό τους ρόλο. Διαμαρτύρονται πως δέχονται επιθέσεις από ένα εθνικιστικό λόμπι το οποίο εκτός από τον φίλα προσκείμενο τύπο έχει και βουλευτές στους κόλπους του που επιδιώκουν την απόσυρση του βιβλίου. Με άλλα λόγια εμφανίζονται ως θύματα, ως διωκόμενοι για τις ορθές ιστορικές τους απόψεις . Αναφέρονται στον εθνικιστικό τύπο(βλέπε Αντίβαρο, Παρόν, Άρδην ,Ρεσάλτο, Στόχος ) σαν αυτός να είναι πανίσχυρος επικοινωνιακά και αυτοί να υστερούν σε αυτόν τον τομέα. Φαίνεται πως οι ‘‘περιφερειακές’’ εφημερίδες «Νέα» , «Έθνος» και «Βήμα» που φιλοξενούν τις απόψεις τους είναι εκδοτικοί νάνοι. Δεν τους φτάνει που ταυτίζουν τον ιστορικό αστιγματισμό τους με την ιστορική αλήθεια , μη δυνάμενοι να αναγνώσουν τις ιστορικές λεπτομέρειες τώρα θέλουν να μας πείσουν πως η σκόπιμα μυωπική αντίληψη τους για την πολιτική και εκδοτική πραγματικότητα στην χώρα μας είναι η σωστή.
Όσο όμως και αν προσπαθούν να παραχαράξουν την ελληνική ιστορία δεν θα τα καταφέρουν. Στο συλλογικό υποσυνείδητο είναι βαθιά χαραγμένη η πρόσφορα της εκκλησίας στις δύσκολες στιγμές τους έθνους. Ο πατριάρχης είναι από τα πιο αντιπροσωπευτικά παραδείγματα του εθνοσωτήριου ρόλου της εκκλησίας . Ο απαγχονισμός του άλλωστε ενίσχυσε την αγωνιστική θέληση των οπλαρχηγών του αγώνα του 1821 και των παλικαριών που αγωνίστηκαν να πάρουν εκδίκηση και να ελευθερώσουν την υπόδουλη πατρίδα μας. Είναι δε χαρακτηριστικοί οι στίχοι: «Κτυπάτε πολέμαρχοι, μη λησμονείτε το σχοινί, παιδιά του Πατριάρχου».

Ιωάννης .Κ. Κανελλόπουλος
Φοιτητής Πολιτικών Επιστήμων

Βόρεια Ηπειρος : η πληγωμένη πατρίδα

Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε πριν ένα χρόνο και αναλύει τα γεγονοτα νοθείας και τρομοκρατιας στην Βόρεια ήπειρο κατα την διαρκεια των δημοτικών εκλογών. Θύματα πάλι οι Έλληνοφωνοι Αλβανοι πολίτες της Βορειας Ηπείρου.

‘‘Η ελληνική μειονότητα του Αλβανικού Νότου;’’

Είναι 19/02/2007,ημερα που διεξαγάγωνται οι δημοτικές εκλογές στην Αλβανία . Η Ν.Ε.Τ. (Νέα Ελληνική Τηλεόραση) παρουσιάζει σε ρεπορτάζ την εκλογική διαδικασία .Το ρεπορτάζ αναφερόταν σε επεισόδιο νοθείας στην περιοχή της Χειμάρας . Τέτοια επεισόδια είναι συνηθισμένα στην περιοχή της Βορείας Ηπείρου τα τελευταία 20 χρόνια .
Το επεισόδιο αυτό καθεαυτό θα έχει σαφές αντίκτυπο στο αποτέλεσμα των εκλογών και είναι ιδιαίτερα προκλητικό από πλευράς αλβανικού κράτους. Μάλιστα είναι διπλά προκλητικό από την στιγμή που υπάρχουν παρατηρητές που εποπτεύουν για το αξιόπιστο της εκλογικής διαδικασίας. Οι μηχανισμοί του εν λόγω υπέρ-κυρίαρχου κράτους έχουν εδώ και χρόνια εξαντλήσει το εγωιστικό μίσος τους στην ελληνική κοινότητα της Βόρειας Ηπείρου. Οι «συμπαθείς» γείτονες έχουν εξαναγκάσει πολλούς ομοεθνείς μας σε διωγμούς , έχουν δημεύσει περιουσίες, τους έχουν αφαιρέσει το δικαίωμα ψήφου . Γενικά έχουν κάνει τα πάντα για να συρρικνώσουν τον Ελληνισμό της Βόρειας Ηπείρου και τα έχουν καταφέρει περίφημα. Ο φόβος τους μην συμμετέχει «μειονοτικό» κόμμα σε κυβερνητικό σχηματισμό η αναδειχθούν δήμαρχοι ελληνικής καταγωγής με σημαντική πλειοψηφία , τους έχει ωθήσει σε αναρίθμητες παράνομες πράξεις .
Από ελληνικής πλευράς οι αντιδράσεις είναι τα τελευταία χρόνια χλιαρές . Προέχει η συνεργασία, η συνεννόηση και ή ειρηνική συνύπαρξη με τους λαούς της περιοχής. Φυσικά και πρέπει να έχουμε τις καλύτερες δυνατές σχέσεις με τον κάθε λαό και κράτος αλλά αυτό να γίνεται κάτω από συνθήκες αμοιβαιότητας. Δεν μπορεί το Ελληνικό κράτος μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης να έχει αναλάβει την το τεράστιο έργο της οικονομικής ανασυγκρότησης των Βαλκανίων (βλέπε ΕΣΟΑΒ) και να μελετά το ενδεχόμενο παροχής ψήφου στους κατοικούντες εν Ελλάδι Βαλκάνιους όταν τα ευνοούμενα βαλκανικά κράτη συμπεριφέρονται με αισχρό τρόπο στους έλληνες κάτοικους . Στην περίπτωση της Αλβανίας ,σε κάτοικους που ζούσαν εκεί προτού δημιουργηθεί το Ιταλό- Αυστριακής έμπνευσης εθνικό κράτος της. Δεν είναι δυνατόν να χτίζουμε το μέλλον των άλλων και να γκρεμίζουμε το μέλλον του ελληνισμού της ευρύτερης περιοχής!.
Γυρνώντας στο ρεπορτάζ έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να πούμε πως ο δημοσιογράφος που είχε αναλάβει να παρουσιάσει το θέμα αναφερόμενος στον Ελληνισμό της Βόρειας Ηπείρου χρησιμοποίησε σε ένα σημείο τις έξης λέξεις: «ελληνική μειονότητα του αλβανικού νότου». Είναι αλήθεια πως η Βόρεια Ήπειρος υπάγεται στην Αλβανία και ως εκ τούτου αποτελεί για τους Αλβανούς, τον αλβανικό νότο. Για εμάς, όμως, τους έλληνες αυτή η περιοχή αποτελεί κομμάτι τις Ηπείρου και μάλιστα της Βόρειας Ηπείρου και οι εκδιωχθέντες έλληνες αποτελούν παρανόμως διαλυμένη ελληνική κοινότητα. Μήπως οι δησιογράφοι της ΕΡΤ χρειάζονται μαθήματα ελληνικής ιστορίας;. η μήπως οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι φοβούμενοι μήπως χαλάσουν οι διμερείς «καλές σχέσεις» τους συστήνουν να αποφεύγουν να εκφράζονται «εθνικιστικά».
Ξεχνούν πως η Αλβανία και το παρακράτος της ορέγονται τα υπό ελληνική κυριαρχία εδάφη μας ; η μήπως αδυνατούν να αντισταθούν στα σχέδια των Βρυξελλών και των φίλων Η.Π.Α. στην περιοχή. Αρνούνται να διεκδικήσουν τα αυτονόητα και υποχωρούν μπροστά στους ισχυρότερους εξουσιαστικά «φίλους» και «εταίρους» μας. Μήπως τελικά τα άρθρα 27, 28 και τα όσα δυσοίωνα είπε η κ. Μπενάκη στην προσφώνηση του πρόεδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας για περιορισμό των εθνικών συνόρων και της εθνικής κυριαρχίας ,έχουν γίνει γνώμονας για την άσκηση εξωτερικής πολιτικής;


Ιωάννης Κ. Κανελλόπουλος.
Φοιτητής Πολιτικών Επιστημών.


20/02/2007

Ρωμιοι

Εκτος απο τό Ελληνας για μια μεγαλη περίοδο οι ελληνόφωνοι και μη ελληνες χριστιανοί ορθόδοξοι αυτοαποκαλούνταν Ρωμιοι. Αυτη η ονομασια αποτελει τηγν απόδειξη οτι οι σημερινοί, κατα τα ''κοραηκά'' πρότυπα ,ελληνες ειναι απόγονοι και κληρωνώμοι των ρωμαικών πρωτειων και της μεγάλης Ανατολικής Ρωμαΐκής Αυτοκρατορίας. Παροτι η αυτοκρατορία ηταν απο τις αρχές του 4ου αιώνα πολυεθνική μετα την αλωση από τους Σταυροφόρους (1204) αρχίζει να εξελληνίζεται. Το τραγικό τέλος και η θυσία του Κωνσταντινου Παλαιολόγου(με πατέρα Βυζαντινό και μητέρα Σερβα) εμειναν χαραγμένα στην ψυχη των Ρωμιων.

Al Rum

Al Rum: αυτός είναι ο τίτλος της Σουρα 30 του ιερου κορανίου. Η σουρα 30 αναφέρεται στους έλληνες. Οπως γραφεται στο ιερό βιβλίο των μουσουλμάνων οι Ρουμ δηλάδη οι έλληνες στο μέλλον θα παίξουν εναν ιδιαιτερό ρόλο. Και αυτο <<γιατι το θέλει ο θεος>.

(30) Σούρα ελ- Ρουμ.
(Οι Ρωμιοί)
Στο όνομά του ΑΛΛΑΧ του Παντελεήμονα , του Πολυεύσπλαχνού.
1. Α.Λ.Μ.(Ελιφ,Λαμμ,Μιμμ).
2. Νικήθηκαν οι Ρωμιοί.
3. Σε μια γη πολύ κοντινή. Αλλά αυτοί και μετά την ήττα τους (αυτή ) σύντομα θα ξανανικήσουν ,-
4. Σε λιγα χρόνια όμως. Με τον ΑΛΛΑΧ βρίσκεται η απόφαση και για (ό,τι έγινε) στο παρελθόν και για (ό,τι θα γίνει) στοο μέλλον. Θα είναι η ημέρα που οι Πιστοί θα χαίρονται,-
5. Με την βοήθεια του ΑΛΛΑΧ. Βοηθά εκείνον που θέλει. Γιατί εκείνος είναι ο Παντοδύναμος , ο Πολυεύσπλαχνος.
6. (Είναι ) η υπόσχεση του ΑΛΛΑΧ. Ποτέ ο ΑΛΛΑΧ δεν εκτρέπεται από την υπόσχεση Του. Κι όμως οι πίο πολλοί άνθρωποί δεν το καταλαβαίνουν.